DINI YA SHETANI (4)

Waumini wengine walishangilia sana wakiamini Mungu ametenda miujiza wakati haikuwa kweli. Nilimuona mama naye akishangilia japokuwa alikuwa akimfahamu vizuri Sinai kuwa hakuwa mlemavu na siyo kweli kwamba baba ndiyo amemponya. Watu wakatoa sadaka kwa wingi, nikapewa mimi nizishike.

Kwa kuwa nilikuwa nahitaji fedha kwa ajili ya kwenda kununulia kitabu kingine baada ya kile cha awali kuchanwa na baba, nilichomoa noti moja ya shilingi elfu kumi kwenye kapu la sadaka lililokuwa limejaa na kuificha kwenye mfuko wa koti.

Baada ya kumuombea Sinai, baba aliendelea kuwaombea wagonjwa wengine hasa wale waliokuwa na matatizo madogomadogo ambapo kila aliyeombewa, muda mfupi baadaye alitoa ushuhuda kuwa amepona na anajisikia vizuri. Kanisa liliendelea kulipuka kwa shangwe na vigelegele mpaka muda wa kumaliza misa ulipofika.

Japokuwa kapu la sadaka nililopewa na baba kushika lilikuwa kubwa, lilijaa noti walizotoa waumini kama sadaka. Nafikiri muujiza feki wa Sinai ulisaidia sana kuwafanya waumini watoe sadaka kwa wingi.

“Tangulia na huo mzigo kwenye taxi aliyokodi mama yako, ipo hapo nje inakusubiri, pitia mlango wa huku nyuma watu wasikuone,” baba aliniambia kwa sauti ya chini, akanionesha mlango wa kutokea ambapo niliinuka na lile kapu la sadaka, nikatoka nje ambapo nilimkuta mama akiwa na dereva taxi wananisubiri. Tukaondoka na kueleka nyumbani huku baba akiendelea kuagana na waumini wake.

Baada ya muda, baba alirejea akiwa kwenye teksi nyingine, akiwa na dereva na mtu mwingine ambaye sikumtambua haraka kwani hakushuka garini. Baba aliingia ndani na moja kwa moja akapitiliza mpaka sebuleni tulipokuwa tumekaa na mama tukiangalia runinga.

“Ule mzigo umeuweka wapi?” baba aliniuliza akimaanisha kapu la sadaka. Mama alimjibu kuwa lipo chumbani kwao, akaingia ndani kisha mama naye akamfuata. Niliutumia muda huo kutoka hadi nje, nikaenda kumuangalia yule mtu wa tatu aliyekuwa ameongozana na baba.

“Haa! Kumbe ni Sinai,” nilishtuka baada ya kugundua kuwa kumbe baba alikuwa amekuja na yule mtu aliyejifanya alizaliwa na ulemavu ambao uliisha muda mfupi uliopita baada ya kuombewa na baba.

Nilitamani kwenda kumuuliza ni kwa nini ametoa ushuhuda wa uongo ndani ya nyumba ya Mungu lakini nikaogopa anaweza kumwambia baba na kuanzisha matatizo mengine ambayo hayakuwa ya lazima.

Nilijibanza nikitaka kuona baba alikuwa amefuata kitu gani ndani. Baada ya muda nikamuona akitoka akiwa amebeba bahasha ya kaki mkononi iliyokuwa imetuna, nikajua kuwa lazima zilikuwa ni fedha. Alitembea harakaharaka hadi kwenye gari, akafungua mlango wa nyuma na kumpa Sinai ile bahasha.

Akamfuata dereva na kumpa maelekezo fulani kisha lile gari likaondoka pale nyumbani. Harakaharaka nilitoka pale nilipokuwa nimejificha na kurudi sebuleni, baba alipoingia ndani, alinikuta nikiwa nimekaa hivyo hakuhisi chochote.

“Umefanya kazi nzuri sana leo kanisani, chochote ulichokiona kibakie kuwa siri yako, sawa mwanangu kipenzi,” baba aliniambia huku akiwa amekaa jirani kabisa na pale nilipokuwa nimekaa. Nilishangaa kwa jinsi alivyokuwa anazungumza na mimi kwa upole. Nikaitikia na kumwambia sitamwambia mtu yeyote. Nilimridhisha tu lakini kiukweli nilikuwa nachukizwa sana na matendo yake.

Baada ya kula chakula cha mchana, nilitoka bila kumuaga mtu yeyote, nikaenda moja kwa moja mpaka stendi kununua kitabu kama kile ambacho baba alikichana. Nilipofika nilitoa noti ya shilingi elfu kumi niliyoiiba kwenye sadaka za baba, nikampa yule muuzaji ambapo alinipa kitabu kama kilekile.

Ili kuzuia baba au mama wasigundue kilichokuwa kinaendelea, nilinunua kitabu kingine cha hadithi kiitwacho Usilie Tena Geneviv, nikachana kava lake na kumuomba yule muuzaji gundi, aliponipa nilibandika kava lile juu ya kitabu changu. Kwa harakaharaka kikawa kinaonekana kama kitabu cha hadithi nzuri za kusisimua kumbe haikuwa hivyo.

Nilipohakikisha kipo sawa, nilirudi nyumbani na kwenda kukificha chumbani kwangu. Nilipohakikisha hakuna mtu aliyenishtukia, niliingia chumbani kwangu na kujifungia, nikaanza kusoma kuanzia pale nilipokuwa nimeishia kabla baba hajanifuma.

Bado niliendelea kushangazwa na mada zilizokuwa ndani ya kitabu kile kwani kila nilichokuwa nakisoma kilikuwa kigeni kwangu lakini chenye manufaa makubwa.

Kutokana na uzito wa mada zenyewe, nililazimika kutafuta ‘ki-notebook’ kingine kidogo, nikawa naandika mambo ya muhimu niliyokuwa najifunza. Niliendelea kusoma hadi nikafika kwenye kipengele cha tahajudi (meditation).

Mwandishi alifafanua maana ya tahajudi na kueleza kuwa ni kitendo cha mtu kukaa katika hali ya utulivu na kutafuta usawaziko wa kimwili na kiakili. Akafafanua kuwa mtu anayetaka kufanya tahajudi, anatakiwa kukaa sehemu tulivu na kutulia huku mikono yake akiwa ameiweka kwa namna ya utulivu kabisa, kisha kuanza kuikabili akili yake.

Nilimuelewa mwandishi vizuri kuhusu namna ya kufanya tahajudi, akazidi kueleza kuwa mtu anapofanya meditation, anachofanya ni kuiruhusu akili yake kurudi katika hali ya asili ambapo uzingativu, usikivu, utulivu na uvumilivu huwa ni wa kiwango cha juu. Katika hali hii ya utulivu, mwandishi alieleza kuwa unaweza kuiamuru akili yako ifanye kile unachokitaka na kweli matokeo yakaonekana.

Akaendelea kueleza kuwa wakati mwingine, tahajudi huambatana na matumizi ya maneno fulani (mantra) kwa kuyataja na kuyarudiarudia mara nyingi ambapo kile kinachotamkwa au kunuiwa, hutokea ndani ya muda mfupi. Akaeleza kuwa hata wachawi wanapotaka kumroga au kumdhuru mtu, hutumia tahajudi.

“Mtu akitaka kukuroga, lazima awe anakujua jina lako ambapo hutafuta sehemu tulivu na kuanza kulitaja jina lako mara nyingi na kunuia kile anachotaka kitokee.

Kama anayelengwa si mtu anayejitambua, nguvu zinazorushwa humpata kirahisi na hapo ndiyo tunasema fulani amerogwa,” ilisomeka sehemu ya kitabu kile. Nikapigia mstari kwa kutumia penseli kwenye kipengele hicho.

Zikaelezwa faida za tahajudi ambapo niligundua kuwa ni kitendo chenye faida nyingi sana kwenye mwili na akili ya binadamu.

Baada ya kuhakikisha nimeelewa vizuri, nilikaa sakafuni kwa utulivu kabisa, nikawa navuta hewa kwa kutumia pua na kuitoa kupitia mdomo huku nikiwa nimefumba macho yangu. Nilijiachananisha na mawazo yote yaliyokuwa yananikabili, nikawa nafanya tahajudi.

Baada ya dakika chache, nilijikuta nikitokewa na hali ambayo sikuwahi kuihisi tangu nizaliwe.

Nilijihisi naelea angani, sehemu ambapo hakukuwa na mtu mwingine yeyote zaidi yangu. Nikawa naendelea kupumua kwa uhuru, nikivuta hewa kwa pua na kutoa kwa mdomo. Nilifurahia hali ile kwani kwa mara ya kwanza, nilijihisi nikiwa sina mawazo yoyote kichwani, sikuwa nikifikiria wala kuona chochote zaidi ya taswira yangu mwenyewe, nikiwa naelea kwenye giza.

Sikujua nimekaa kwenye hali ile kwa muda gani lakini nilikuja kurejewa na fahamu zangu za kawaida na kugundua kuwa kumbe baba alikuwa ameingia chumbani kwangu na kusimama kwa muda mrefu akinitazama.

Nilishtuka na kujifikicha macho nikiwa siamini nilichokuwa nakiona mbele yangu. Sikujua baba alisimama pale kwa muda gani kwani hata wakati anaingia sikumsikia wala sikuhisi kitu chochote.

“Umeanza kuwa mchawi siyo? Kwa nini unawanga ndani ya nyumba yangu?”

“Baba mimi siyo mchawi, nilikuwa nafanya ‘meditation’, tumejifunza shuleni kuwa inasaidia kutuliza akili na kuijengea akili ya kufanya maamuzi sahihi na kufanya chochote tunachokiwaza kitokee.”

“Hakuna, usijifanye unajua kugeuzageuza maneno, haiwezekani nisimame kwa zaidi ya dakika ishirini hapa mbele yako bila kugundua kuwa kuna mtu anakutazama, ulikuwa unawanga na leo nitakufunza adabu,” alisema baba huku uso wake ukiwa umefura kwa hasira, alininyanyua kutoka pale sakafuni nilipokuwa nimekaa, akanibeba juujuu mpaka sebuleni.

Alinishika mikono yote miwili kwa kutumia mkono wake mmoja, nikamuona akifungua mkanda wa ngozi aliokuwa amevalia suruali yake, akaanza kunicharaza mwili mzima bila huruma.

Nililia kwa uchungu sana kwani niliona ananionea, sikuona kama kuna kosa lolote mimi kujifunza kufanya meditation kwani nilisoma kwenye kila kitabu kuwa huko ulaya elimu ile hufundishwa kwenye madarasa rasmi tofauti na hapa Tanzania.

Wakati anaendelea kunichapa, ili kujitetea nilimtishia kuwa akiendelea kuniadhibu nitatoa siri ya nilichokiona siku wakati tunahama kutoka kule kijijini Itete, nilivyomfuma akiwa na zana za kiganga chumbani kwake na jinsi alivyowadanganya watu kuwa amemponya Sinai ulemavu wakati tangu awali hakuwa na tatizo lolote.

Niliposema vile, baba aliniachia na kunipiga teke kwa nguvu, nikaenda kujigonga ukutani na kuanguka chini, nikasimama na kukimbilia nje huku nikichechemea mguu mmoja. Nililia sana siku ile mpaka macho yakabadilika rangi na kuwa mekundu kama nimemwagiwa pilipili.

Mama aliyekuwa ameenda sokoni kutafuta mboga, alirudi na kunikuta nikiwa nimekaa karibu na barabara ya kuingilia pale nyumbani, huku nikiwa naendelea kulia kwa kwikwi, mwilini nikiwa na alama nyingi za mikanda niliyochapwa na baba.

“Hee! Umepatwa na nini mwanangu,” aliniuliza mama huku akionekana kushtuka kutokana na hali aliyonikuta nayo. Sikumjibu kitu, kitendo cha kuniuliza kikawa ni kama kimeniongezea hasira na uchungu ndani ya moyo wangu, nikawa nalia kwa kwikwi huku nikijitoa kwenye mikono ya mama.

Alinibembeleza na kunikumbatia kwa upendo, akanishika mkono na kuelekea ndani, tukamkuta baba akiwa amesimama mlangoni.

“Huyo mwanao siku hizi anajifunza uchawi, nimemfuma kwa macho yangu akiwanga ndani ya chumba chake ndiyo nimemuadhibu,” alisema baba huku akionekana bado ana hasira na mimi.

“Muongo, yeye ndiyo mchawi,” nilisema huku nikiendelea kulia kwa kwikwi, baba akawa anataka kuja kuniongeza lakini mama alimzuia, wakaanza kujibizana wenyewe kwa wenyewe.

“Hata kama amefanya makosa ndiyo uniumizea mwanangu kiasi hiki? Cheki alivyovimba! Kwa nini unakuwa mkatili kiasi hicho mume wangu,” alisema mama huku na yeye akianza kulengwalenga na machozi.

Baba alishindwa cha kujibu, akaingia ndani na kutuacha tukiwa pale mlangoni na mama.

“Kwani baba yako amekukuta ukiwa unafanya nini?”

“Nilikuwa nafanya ‘meditation’,” nilimjibu mama, akanitazama kwa macho ya udadisi.