HAMUNAPTRA - MJI ULIOPOTEA (1)

Seidon alipita kwa kasi na farasi wake mweupe, mwendo aliokuwa akienda ulikuwa si wa kawaida hata kidogo, kwa kuwa farasi huyo alimjua vyema bwana wake, alitii kila amrisho apewalo. Kila alipogeuka nyuma, Seidon alishuhudia vumbi likitimka katika jangwa lile umbali mfupi kutoka yeye alipo, aliongeza mwendo, na farasi wake alitii.

Njia ilikuwa na mchanga mwingi, jua kali la utosi lilimfanya Seidon alowe kwa jasho, akiwa mkono mmoja kashika lijamu ya farasi wake, mkono mwingine ulikuwa umeshika mfuko mweusi, hakukubali kuachia hata kimoja wapo kati ya vyote. Alimaliza kijangwa kile kwa tabu na kuuanza msitu mdogo lakini wenye miti mingi na mirefu, vichaka vilivyofungamana, aliangalia nyuma kwa mara nyingine, bado aliona vumbi lile na sasa halikuwa mbali sana na hapo, moyo ulimdunda kwa kasi, kiu ilimshika koo na kuipoza kwa jasho lililokuwa likitiririka usoni mwake. Mara ghafla alijikuta akipaa juu na kujibwaga chini kama mzigo, mfuko mweusi ulimtoka mikononi na kuangukia pembeni, farasi wake alikuwa akijaribu kuinuka kutoka pale alipoanguka.

“Ha ha ha ha aaaaaa, mbio za sakafuni huishia ukingoni!” sauti ilisikika kutoka katika kichaka cha jirani. Seidon alishtuka na kujaribu kunyanyuka lakini alishindwa, kumbe alipoanguka aliteguka mgongo, alibaki kugugumia tu.

Mwanaume mrefu aliibuka kutoka kichakani akiwa amevaa nguo nyeusi na kichwani kajifunga kitambaa cheusi, kiunoni mwake alikuwa na jisu kubwa, aliuokota mfuko ule na kuuchungulia ndani, kisha akatikisa kichwa kuashiria kuwa kilichomo humo ndani ndicho hasa akitakacho. Akapiga mbinja kali, na mara katika vichaka vile waliibuka watu takribani kumi na tano wenye mavazi ya kufanana na wote wameweka majisu makubwa viunoni mwao, wakakaribia eneo lile ambalo Seidon ameangukia, wakamzunguka. Yule mkubwa wao akasogea jirani na Seidon, akamwinamia kama anataka kumwambia kitu. Akamtazama, Seidon alikuwa nusu mfu.

Yule kiongozi wao akatwaa upanga wake na kumchoma kidogo shingoni, Seidon aliinua kichwa kumtazama.

“Hata nikikukata kichwa nitapoteza nguvu zangu tu. Hao wanaokuja ndiyo watakaokuua.” Yule kiongozi alirudisha upanga wake alani na kuwatazama vijana wake “Ale!” alito amri na mara farasi kwa idadi yao walitoka porini na kufika eneo lile, wakapanda na kutokomea zao porini.

888

“Shit!!!” aling’aka kwa hasira Bw. Kalban. Alimwangalia Seidon pale chini akiwa hajitambui. Alijishika nywele zake ndefu na kuzitimuatimua huku akizungukazunguka bila mpangilio, aliona wazi kuwa wamewahiwa kwa kila hali.

“Kichwa kiko wapi?” alimuuliza Seidon kwa hasira huku akimnyooshea upanga wake mkali.

Seidon kwa shida aliinua mkono kumuonesha jamaa walipoelekea. Bw. Kalban aliwageukia wafuasi wake ambao bado walikuwa juu ya farasi zao,

“Wahamsud, wametuwahi!” aliwaambia vijana wake, ambao wote walionekana kugadhibika kwa hilo, wakifikiri jinsi walivyo mkimbiza kutoka mbali sana na wasipate wanachotaka.

“Hatuwezi kukata tamaa, lazima tukipate kile kichwa, twendeni tuwafuate” Bw Kalban na wafuasi wake walipotelea porini kuwafuata waamsud na kumuacha Seidon palepale akiwa hajiwezi kwa lolote.

“Ha ha ha ha ha !!!” Bw. Hamsud alicheka akiwa kashika fuvu la kichwa mikononi mwake akiligeuzageuza “Mmmmh! Hapa ndiyo kila kitu, neema zote za ‘Klakos’ ziwe juu yetu” alipomaliza kusema hayo wale wafuasi wake wakapiga magoti na kuinamisha vichwa vyao, kwa pamoja wakaitikia

“Amin, viwe kwetu sote”

Kisha kwa pamoja walielekea kwenye jingo la kale, hamamu la Kipersia lililojengwa miaka zaidi ya mia tano nyuma na kuingia, ndani humo kulijawa na giza nene lakini walipoingia tu lile fuvu likang’aa na kufanya mwanga ndani ya lile hamamu, mwanga wake ulikuwa ni zaidi ya wa mchana unaoujua wewe. Wakiwa ndani ya mavazi meusi, walizivuta kofia zao zilizounganishwa na maguo yao meusi ambazo daima huning’inia kwa mgongoni, wakajifunika na kukaa kwa kutumi amagoti katika mtindo maalumu.

Bw. Hamsud akiwa na fuvu lile alitembea taratibu huku akisemasema maneno Fulani kwa sauti ya chinichini, mara akafika sehemu ya mbele kabisa, ambapo palikuwa na kitu kama sanamu ya mtu lakini hakikuwa na kichwa, akainua lile fuvu na kukipachika kile kichwa juu yake. Radi kali ilipiga na kulikata anga lote, vishindo vya kutisha vikaendelea kusikika, wafuasi Wahamsud ndani ya lile hamamu walilala kifudifudi wakisema maneno Fulani Fulani.

Wingu zito lilifunika anga lote na mvua yenye upepo ikaanza kunyesha kwa fujo.

“Shusha mema yako ee Klakos,” walirudiarudia maneno yale wakiwa bado katika hamamu lile.

Wahamsud, walikuwa ni jamii ya watu iliyoishi huko pembezoni mwa mto Ganges, jamii ya wakulima iliyokuwa na roho mbaya ya ubinafsi, kijiji chao kilikuwa ni kijiji chenye kila uhai, ardhi yenye rutuba, mazao na uoto wenye afya. Lakini daima walipenda kunyenyekewa na majirani zao, walipenda kuonekana wao ni Miungu watoto , walizuia maji yam to Ganges yasiende kwa wengine, daima alipora mali za majirani zao na kujilimbikizia wao, walikuwa hata wakipita maeneo mengine, wakiona wanawake wazuri huwateka na kuwapeleka kijini kwao.

Mara hii walipata habari juu ya fuvu la Klakos, Mungu wa zamani wa Wahabesiani, kihistoria iliaminika Mungu huyo aliishi miaka zaidi ya mamilioni yaliyopita huko Hamunaptra, India.

Ilisemekana kuwa Klakos aliweza kukupa kila utakacho, mvua, jua, mali, mazao, kuishi muda mrefu, kushinda vita na kila utakacho. Tamaa ilimjaa Bw Hamsud, kiongozi wa jamii hiyo, aliwaita vijana wake wakakamavu na kuwapa habari hiyo, na kuamua kufunga safari kwenda Hamunaptra kutafuta fuvu hilo kwa hali yoyote ile, wakafanya hivyo. Safari yao haikuwa rahisi kama walivyofikiria, ilikuwa ngumu sana ukizingatia wao hawakuwahi kuishi jangwani, ilibidi wakatishe jangwa kubwa ili kufika huko. Kama walitegemea wafike na kulichukua fuvu hilo na kuondoka basi haiakuwa hivyo, walikuta jamii nyingi za watu wakitafuta kitu hicho hicho, achana na wale ambao wamekuja huko kujifunza ‘study tour’ kutoka nchi mbalimbali za ulimwengu. Kulikuwa na mchanganyiko wa watu wengi eneo hilo.

888

Warelvesh, walikuwa wakiishi kwa shida sana katika jangwa kubwa la Persia, wao walikuwa ni wafanyabiashara lakini mara nyingi walikuwa wakiporwa biashara zao na Wahamsud kila waendapo kupeleka bidhaa zao sehemu mbalimbali za ulimwengu.

Wakawa masikini, mji wao haukuwa na rutuba sana ya ardhi, walitegemea vitu vingi kutoka nje ya mji wao kwa kununua au kubadilishana. Walikuwa wema, wakarimu, hata wasafiri wakipita hapo ilikuwa lazima wasimame na kupata japo chakula au kinywaji.

Walisikia habari fuvu lile wakiwa katika misafara ya biashara katika nchi za bara Hindi.

Miaka 1200 iliyopita

Siku moja wakiwa katikati ya mji wa Jamunah, mtu mmoja aliyeonekana kama kichaa alikuwa akipayuka huku na huko habari juu ya fuvu hilo. Watu walimsikiliza na kumpuuzia. Vernad alisimamisha farasi wake mweusi mwenye manyoya mengi ya kuvutia mbele ya kichaa huyo, alimtazama kwa tuo, juu mpaka chini, watu walikuwa wakimfukuza kila apitapo na kelele zake. Vernad alimsikiliza kwa makini sana mtu huyo mwenye nywele ndefu na nguo chafu. Alipoona watu watamshtukia kwa jinsi alivyomwangalia kichaa yule alimuamuru farasi wake kusonga mbele, baada ya umbali mfupi alisimama na kushuka kwenye mgahawa mmoja ili kupata kahawa.

“Huyu mtu mbona ana kelele sana?” alimuuliza mmoja wa wahudumu wa mgahawa huo huku taratibu akinywa kahawa yake na kashata zilizotengenezwa kwa karanga.

“Ah huyo ni kichaa tu hana lolote, kila siku yeye ni kelele hizo hizo, amechanganyikiwa” alijibiwa.

“Mh!” Vernad aliguna na kumkazia macho mhudumu yule, kisha akaendelea “Fuvu! Fuvu gani anazungumzia?”

“Aaah habari za zamani hizo kaka!”

“Za zamani?! Kivipi?”

“Huyu jamaa wanasema ni mchunguzi wa mambo ya kale, sasa amechanganyikiwa na mambo mengi ya ajabu aliyokuwa akiyaona wakati huo. Hakuna anayejua kuhusu hilo fuvu, yeye anakazania ‘ukilipata linakupa kila kitu’”

Vernad alipotelea katika mawazo mazito, moyoni mwake hakuona chembe ya uongo hata kidogo katika kelele zile za kichaa.

Alitafakari kwa kina na akaona hakuna la kufanya lazima juu chini ampate kichaa yule ili apate ukweli wa habari hiyo na ikibidi ahakikishe fuvu hilo analitia mkononi. Aliinua kichwa chake na kumtazama yule mhudumu, hakumuona, moyo ulienda mbio au alikuwa anaongea na Jini? Hakupata jibu. Aliuvuta mkoba wake na kutoa dinari kadhaa na kuziweka mezani pale, moyoni aliazimia wazi kuwa lazima alale katika mji huo wa Hampusta na kuhakikisha usiku huo ampate kichaa yule. Alitoka nje ya mgahawa ule na kushangaa kukutana na giza lililotanda nje, watu wakikimbia kimbia huku na huko, alitazama vizuri angani na kuona ni kundi kubwa la nzige likipita na kuzuia mwanga wa jua kuifikia dunia. Alipiga hatua chache na kuchukua farasi wake kisha kurejea kule alikomuona kichaa yule.

Alikodi chumba kwenye nyumba ya kulala wageni katikati ya mji ule. Baada ya kujipumzisha jioni ile alitoka na kutembeatembea mitaani, hakuchukua muda mrefu sana mbele yake alikuta jumba kubwa la kifahari lenye kila nakshi za kisultani, liliyapendeza macho yake hata kumfanya asimame kuliangalia. Akiwa katika kulishangaa jumba hilo ndipo alipohisi kama kuna mtu nyuma yake, akageuka taratibu huku mkono wake ukiwa umeshika mpini wa jambia lake tayari kwa shambulizi la aina yoyote ile.

“Ha ha ha ha ha!!!!” kicheko cha kutisha kilizifanya nywele zake kusimama, hakuelewa aliyetazamana na ye ni binadamu au ni nani. Katika mtu huyo mara aliona sura ya yule kichaa mara kwa mchanganyiko iligeuka na kuwa ya nyoka, mara ya kobe. Vernad alirudi nyuma hatua kadhaa sasa jmabia lake likiwa mkononi.

“Unanitafuta! Umenipata, haya sema shida yako” Vernad alisikia sauti kama kumi na tano zikitoka katika kinywa cha mtu yule. Alishindwa afanyeje, aliendelea kurudi nyuma lakini bado alimuona mtu yule bado akiwa umbali ule ule kutoka kwake, aliamua kutimua mbio. Kelele nyingi zilimfuatia nyuma yake kana kwamba kuna watu walikuwa wakimfukuza. Aliongeza mwendo kukimbia, hamad! Alijikwaa na kuanguka chini, alipojigeuza kutazama juu kwa mtindo wa ‘chali’,radi kali ilimpiga usoni hata kuhisi kuwa amepoteza nuru ya kuona.